Por. Józef Jerzy Karpiński  urodził się w roku 1911 w Ignacowie pod Grójcem. Przed wojną studiował chemię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a następnie mieszkał i pracował w Warszawie. W 1939 brał udział w cywilnej obronie Warszawy. Podczas okupacji, mimo zakazu fotografowania,  starał się dokumentować codzienne życie miasta. W 1941 został aresztowany za fotografowanie zbombardowanych torów kolejowych w rejonie ul. Towarowej. Spędził 4 miesiące na Pawiaku. Dzięki staraniom rodziny został wykupiony i zwolniony. Do 1944 ukrywał się na terenie miasta i dalej prowadził dokumentację fotograficzną. W czasie Powstania był oficerem dyspozycyjny Grupy „Północ”, organizacyjnie związany z batalionem im. W. Łukasińskiego. Złapany przez Niemców, wyszedł z kolumną ludnością cywilnej. Cudem uniknął egzekucji z rąk Ukraińców na ul. Chłodnej. W obozie przejściowym w Pruszkowie został zakwalifikowany jako „ciężko chory” i skierowany do szpitala w Milanówku. Podczas przejazdu uciekł i do końca okupacji ukrywał się u rodziny w Błędowie koło Grójca. Po wojnie kontynuował naukę na wydziale dyplomatyczno-konsularnym Akademii Nauk Politycznych Reymana (uczelnia prywatna), współpracował z redakcją czasopisma „Służba Zdrowia”. Następnie pracował w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, w Instytucie Żywności i Żywienia. Nadal fotografował amatorsko. Pasjonował się także motoryzacją i sportami motorowymi. Był jednym z twórców Sekcji Motorowej AZS Warszawa przy Politechnice Warszawskiej. Zmarł w roku 2010 w Warszawie.

• Podczas Powstania pod pseudonimem „Jerzy”, fotografował życie walczącej Starówki. Tuż przed upadkiem Starego Miasta starał się ukryć materiały fotograficzne w gruzach zabudowy w rejonie ul. Długiej. Po powrocie do Warszawy zimą 1945 odszukał je. Ukryta w stosie cegieł mała walizka z materiałami dokumentującymi zarówno okupację niemiecką, jak i Powstanie, wraz z aparatem fotograficznym marki Leica Standard, uległa spaleniu. Z tego fotograficznego dorobku ocalała jedynie metalowa puszka z sześcioma negatywami, ukryta za rurą wodociągową w kamienicy przy ul. Franciszkańskiej 12, gdzie kwaterował z oddziałem. Kolekcję powstańczych zdjęć uzupełnia negatyw rejestrujący wycieczkę do Lwowa tuż przed wybuchem wojny, oraz powojenna dokumentacja zniszczeń Warszawy i migawki z działalności Sekcji Motorowej AZS.